O tym, co mnie zachwyciło i rozczarowało w roku 2013, a także o planach na kolejny rok

Niewiarygodne jak ten czas szybko leci. Nie tak dawno robiłam podsumowanie 2012 roku, a już czas na kolejne. Pamiętam, że wówczas wyróżniłam naprawdę sporo świetnych książek. Oczywiście świetnych w moim odczuciu, ponieważ dla kogoś innego te same powieści mogły okazać się niegodne uwagi. W tym roku postanowiłam zrezygnować z przyznawania wyróżnień, a złożyło się na to wiele czynników. Nie chcę wdawać się w szczegóły. Niech ta kwestia pozostanie tajemnicą. Niemniej zasadniczym powodem przemawiającym za taką a nie inną decyzją jest fakt, iż nie przypominam sobie, abym w mijającym roku przeczytała książkę, która byłaby zła. Chyba miałam naprawdę szczęście i trafiały do mnie pozycje interesujące i warte polecenia.

A zatem jaki był dla mnie, jako blogerki, rok 2013? I dobry, i zły. Z jednej strony udało mi się odnieść kilka sukcesów, ale z drugiej poniosłam też kilka porażek. Zacznijmy może od tych lepszych stron blogowania. Chyba najważniejszą kwestią było to, iż wreszcie zdecydowałam się przenieść bloga z platformy Blox na Blogspot. Była to odważna decyzja, zważywszy że na Bloxie zostawiłam naprawdę sporo tekstów, choć niektóre z nich chętnie bym usunęła. Kiedy teraz je czytam, odnoszę wrażenie, że nie pisała ich ta sama osoba. Jak widać im dłużej blogujemy, tym nasz warsztat coraz bardziej się doskonali. Zaczynając pracę na Blogspocie, przez długi czas nie umiałam pozbyć się uczucia, że zaczynam wszystko od początku. Nic nie pomogło podlinkowanie starych wpisów w nowym miejscu. Po prostu zaczynałam od nowa. Na chwilę obecną wydaje mi się, że wreszcie osiągnęłam to, o co mi od początku chodziło. Mam na myśli historię. Zawsze chciałam o niej pisać, ale zwyciężała obawa, że nikt tego nie będzie czytać, bo historia źle się kojarzy. Z reguły wiążemy ją ze szkołą, z latami, kiedy każdy czegoś od nas chciał, a my musieliśmy wkuwać na pamięć daty i jakieś nudne opisy wydarzeń. Dla mnie historia to coś więcej. To przeszłość, która wywarła wpływ na to, jak teraz żyjemy. Bez poprzednich pokoleń, nas również nie byłoby na świecie. Tak właśnie do tego podchodzę. A historia naprawdę jest ciekawa. Trzeba tylko umieć ją zinterpretować w taki sposób, aby wzbudzić zainteresowanie czytelnika. Nie należy go zanudzać. Mam nadzieję, że tak właśnie będzie u mnie. Bo z historii rezygnować nie zamierzam i w przyszłym roku tych wpisów będzie znacznie więcej. Będzie też więcej literatury historycznej, przy okazji której będę mogła opowiadać o tym, co było.

Musicie wiedzieć, że nigdy nie chciałam prowadzić bloga tylko dla samego pisania. Bo pisać można o wszystkim, albo o niczym. Z blogiem jest podobnie jak z książką. Albo jest interesujący i przyciąga uwagę czytelników niczym magnes, albo totalnie nudny, a do tego nafaszerowany błędami językowymi i merytorycznymi. Przekonałam się, że w prowadzenie bloga trzeba włożyć naprawdę wiele pracy, aby reprezentował sobą dobry poziom. Moim założeniem jest prowadzić takiego bloga, aby czytelnik zaglądał tutaj z przyjemnością i nie odchodził z pustymi rękami, a właściwie z pustym umysłem. Chciałabym, aby informacje, które tutaj zamieszczam były uzupełnieniem wiedzy czytelników, i aby stanowiły dla nich ciekawostkę.

Kolejnym sukcesem jest fakt, iż blog W Krainie Czytania i Historii został dodany do listy blogów międzynarodowych, pomimo że pisany jest w języku polskim. Dla mnie osobiście jest to ogromne wyróżnienie. Skoro mowa o sprawach międzynarodowych, to nie mogę nie wspomnieć o trzech wywiadach, które udało mi się przeprowadzić w mijającym roku. W lutym rozmawiałam z niemiecką pisarką tworzącą powieści dla młodzieży – Antonią Michaelis. Będąc pod ogromnym wrażeniem Baśniarza, postanowiłam przeprowadzić wywiad z jego autorką. Wirtualnie poznałam również dwie inne pisarki o światowej sławie, czyli Santę Montefiore i Jodi Picoult. Z Santą Montefiore rozmawiałam w październiku, natomiast z Jodi Picoult w grudniu. Oczywiście były też wywiady z polskimi autorami.

Wydawnictwo Replika zauważyło moją pracę i zaproponowano mi umieszczenie rekomendacji twórczości Renaty L. Górskiej w jej najnowszej powieści zatytułowanej Historia kotem się toczy. Wydawca wybrał zdanie, które zostało umieszczone w książce wraz z opiniami innych czytelniczek. Zdanie pochodzi z recenzji powieści pod tytułem Cztery pory lata i brzmi tak:

„Widać, że Renata L. Górska potrafi doskonale żonglować słowami, w wielu momentach wywołując uśmiech na twarzy czytelnika.”

Muszę też wspomnieć o licznych mailach, które otrzymuję od czytelników bloga. Jest to dla mnie bezcenne, ponieważ to właśnie dla nich piszę. Co jeszcze? Moja powieść o siedemnastoletniej Weronice Świtalskiej i Robin Hoodzie weszła w fazę korekty, a potem pozostanie jedynie znalezienie wydawcy, który nie powie mi, że opowieść jest przegadana i że się nie sprzeda. A do tego, że nie mieści się w dzisiejszych trendach. Ta historia jest dla mnie niezwykle ważna i czuję do niej ogromny sentyment. Mam nadzieję, że któregoś dnia będziecie mogli przeczytać ją formie papierowej.

Jeśli chodzi o ilość przeczytanych w tym roku książek, to było ich aż albo tylko 120! Zależy jak kto spojrzy na ten wynik. Zaznaczam, że nie biłam żadnego rekordu, a czytałam dla przyjemności, zaś nie dla ilości.

O porażkach pisać nie będę, ponieważ o tym, co złe najlepiej szybko zapomnieć. Mam jednak nadzieję, że tegoroczne niepowodzenia w przyszłym roku zamienią się w sukcesy, o których na pewno Wam napiszę.

A co w przyszłym roku? Na pewno będzie cykl Literat Miesiąca. Poczyniłam w tym kierunku pewne działania i już 1 stycznia 2014 roku będziecie mogli przeczytać interesujący wywiad z pisarką tworzącą powieści historyczne. Tym razem będzie to nasza rodzima autorka. Będą też wywiady z pisarzami obcymi. Na luty i marzec mam już materiały, które teraz tylko trzeba będzie przetłumaczyć i wywiad gotowy! Oczywiście nie zdradzę o kim mowa, żeby nie psuć Wam niespodzianki.

Jak już wspomniałam wyżej, w przyszłym roku będzie znacznie więcej historii oraz literatury obcej. Jeśli chodzi o polską literaturę popularną oraz tak zwaną literaturę kobiecą będę ją ograniczać do minimum. Dlaczego? Otóż, od pewnego czasu obserwuję środowisko polskich literatów i zauważyłam, że wytworzyła się w nim jakaś niezdrowa rywalizacja, która zmierza w naprawdę złym kierunku. Jako czytelnikowi bardzo mi się to nie podoba i w związku z tym nie zamierzam promować polskiej literatury współczesnej. Wiem, że moje słowa są mocne, a ktoś może nawet powiedzieć, że postępuję infantylnie, bo osobowość i zachowanie danego autora nie powinny być łączone z jego twórczością. Może i jest to infantylne, ale nie widzę innego sposobu, aby – jako czytelnik i blogerka pisząca o literaturze – zaprotestować przeciwko takim działaniom. A zatem w przyszłym roku będę skupiać się na książkach tych autorów, którzy stoją gdzieś z boku, nie biorąc udziału w bezsensownych dyskusjach, które nie prowadzą do niczego dobrego, a jedynie niszczą przyjazną atmosferę pomiędzy czytelnikiem a autorem. Teraz kiedy na Facebooku możemy na co dzień porozmawiać z autorami jest to naprawdę bardzo mocno odczuwalne. Tak więc, jeśli literatura polska to przede wszystkim ta, która wyszła spod pióra klasyków oraz pisarzy współczesnych zajmujących się pisaniem a nie dyskutowaniem i krytykowaniem swoich kolegów/koleżanek po piórze. Niektórzy autorzy są zdolni wręcz do tego, aby stwierdzić, iż recenzje blogerów „śmierdzą” i dlatego dziś w Polsce wydaje się grafomańskie gnioty, a oni nie życzą sobie, aby ich książki leżały w księgarniach obok „śmierdzącej literatury”. Przyznam, że podejście do tematu niezwykle oryginalne, ale niestety obracające się przeciwko temu, kto je formułuje. Tak więc, Kochani, kiedy będziecie wchodzić do księgarni, pamiętające, aby wyostrzyć swój zmysł węchu i nie podążać w kierunku regałów, z których dochodzi nieprzyjemny zapach, bo jest to znak, że tam leżą „śmierdzące gnioty”. Jestem zwyczajnie oburzona takim rozumowaniem i jednocześnie obrażaniem innych. Ale z drugiej strony blogerzy mają moc, o której nawet nie wiedzą! Myślę, że na ten temat tyle wystarczy. Niemniej musiałam o tym napisać, bo akurat ten problem w tym roku bardzo mnie zabolał.  

Wracając do historii chciałabym w przyszłym roku skupić się nie tylko na władcach, bitwach i wszelkiego rodzaju innych wydarzeniach, które miały miejsce wiele lat i wieków temu. Moim zamiarem jest pisać również o ciekawych miejscach, muzyce sprzed lat, sporcie (jak na przykład historia siatkówki, której jestem wielką fanką), filmie, legendach ludowych przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Myślę, że są to tematy bardzo ciekawe i pasujące do obecnego profilu bloga. W przypadku literatury obcej chciałabym położyć większy nacisk na książki, które w Polsce nie zostały wydane, ale na Zachodzie biją rekordy popularności. Takich powieści mam w swojej domowej biblioteczce naprawdę sporo i chciałabym się nimi z Wami podzielić.

Na koniec nie pozostaje mi już nic innego, jak tylko złożyć Wam najserdeczniejsze życzenia noworoczne. Życzę wszystkim szampańskiej zabawy sylwestrowej, a rok 2014 niech przyniesie Wam same szczęśliwe dni. Niech spełnią się wszystkie Wasze marzenia, a otaczający Was ludzie niech obdarzą Was życzliwością i nie pozwolą stracić wiary w drugiego człowieka.

***

Wish you a very happy & delightful New Year… Happy New Year to all of the readers of In the Land of Reading & History.

Kraina Czytania vel Agnes A. Rose