Barbara Taylor Bradford – „Łamiąc zasady” #7

Wydawnictwo: ŚWIAT KSIĄŻKI

Warszawa 2011

Tytuł oryginału: Emma Harte Saga. Breaking The Rules

Przekład: Anna Dobrzańska-Gadowska

W 2009 roku, czyli dokładnie trzydzieści jeden lat, po doskonałym debiucie, Barbara Taylor Bradford postanowiła ostatecznie pożegnać się z opowieścią o trzech wpływowych rodach, która to opowieść przyniosła jej ogromną popularność. To właśnie w tym roku na półki księgarń trafiła ostatnia część rodzinnej sagi, której losy można śledzić, rozpoczynając od niesamowitej Kariery Emmy Harte. Tym razem Autorka skupiła się na jednej z bohaterek, która w poprzednich tomach znajdowała się gdzieś w tle i zupełnie nie rzucała się w oczy. To taka szara myszka, która w porównaniu ze swoimi charyzmatycznymi siostrami i kuzynkami niczego szczególnego nie wnosiła do fabuły sagi. Jakież było moje zdziwienie, kiedy w końcu – po prawie dwustu przeczytanych stronach – zdałam sobie sprawę z tego, że główną bohaterką jest… No właśnie, kto taki? Tego nie zdradzę, ponieważ zepsułabym rozwiązanie zagadki wszystkim tym czytelnikom, którzy jeszcze nie sięgnęli po Łamiąc zasady i poprzednie tomy serii.

Barbara Taylor Bradford swoją główną bohaterkę nazwała po prostu „M”. Tajemniczo, prawda? W życiu nie domyśliłabym się o kogo tak naprawdę chodzi, ponieważ powieść zaczyna się dość nietypowo. Już na starcie mamy mrożącą krew w żyłach scenę, która mimo wszystko niczego nie wyjaśnia. Od tego momentu mija kilka miesięcy i wraz z bohaterką trafiamy do Nowego Jorku, gdzie nasza M pragnie zrobić oszałamiającą karierę na wybiegu. Niemalże za wszelką cenę i o własnych siłach bez pomocy rodziny, ta piękna dwudziestotrzyletnia dziewczyna chce zostać sławną modelką, która nie tylko będzie prezentować ubrania na pokazach mody u najsławniejszych projektantów, ale marzy także o tym, aby jej twarz znalazła się wreszcie na okładach magazynów o modzie.

W związku z powyższym nasza M robi wszystko, aby nawiązać współpracę z jakimś wpływowym fotografem, który sprawi, że będą pisać o niej gazety, a projektanci mody będą pukać do jej drzwi. Ponieważ początki zawsze są trudne, więc pierwsze kroki w modelingu pomaga jej postawić przyjaciółka, u której M wynajmuje pokój. To ona kontaktuje ją ze znajomym fotografem, który już od pierwszej chwili nie ukrywa zachwytu nad urodą M. Okazuje się bowiem, że dziewczyna jest łudząco podobna do nieżyjącej aktorki – Audrey Hepburn. Tak więc Frankie Farantino robi wszystko, aby M stała się gwiazdą i kreuje ją na drugą legendę kina. Niestety, nic nie trwa wiecznie. Któregoś dnia fotograf ginie w wypadku samochodowym i tym samym kariera M staje pod wielkim znakiem zapytania. Czy teraz znajdzie się ktoś, kto będzie w stanie pokierować dalszą karierą początkującej modelki? Jak M poradzi sobie z nagłą utratą osoby, która była dla niej furtką do sławy i spełnienia marzeń?

Spójrzmy teraz na M od innej strony, bo przecież dziewczyna ma też swoje życie prywatne. Pomimo że w Nowym Jorku przebywa dopiero od kilku miesięcy, to jednak ludzie lgną do niej i nie ma osoby, która mogłaby powiedzieć o niej coś złego. M jest niezwykle sympatyczna i zwyczajnie daje się lubić. Oprócz Geo, z którą dzieli mieszkanie, M ma też innych przyjaciół. Głównie są to ludzie, którzy tak jak ona, pragną spełniać się w show businessie. Wśród nich jest na przykład początkujący aktor o imieniu Dax. Pewnego dnia na jego cześć zostaje wydane przyjęcie, na którym oczywiście nie może zabraknąć naszej M. To właśnie tam dziewczyna spotyka miłość swojego życia, a jest nią Laurence Vaughan – chyba najsławniejszy i najbardziej ubóstwiany aktor świata. M kochała się w nim, będąc jeszcze nastolatką. Larry jest od niej starszy o dwanaście lat. Czy taki związek ma przyszłość? Czy M uda się zapomnieć o demonach przeszłości, które były powodem jej ucieczki z Anglii? Czy będzie szczera z mężczyzną swojego życia i opowie mu, co takiego spotkało ją w Pennistone Royal? A jak zachowa się Larry na wieść o tym, kim naprawdę jest M? I chyba najważniejsze pytanie: dlaczego nasza bohaterka ukrywa przed światem swoją prawdziwą tożsamość? Co kryje się za jej nagłym przybyciem do Nowego Jorku? Czy na pewno jest to tylko chęć zrobienia kariery w modelingu?

wydanie z 2014 roku

Na pierwszy rzut oka książka Łamiąc zasady wcale nie wygląda na powieść, która stanowiłaby kontynuację sagi o Harte’ach, O’Neillach i Kallinskich. Kiedy zaczynamy czytać, bardzo szybko odnosimy wrażenie, że jesteśmy świadkami zupełnie innej historii. Jest to tak zaskakujące, że wręcz nie można powstrzymać się przed zerknięciem na kolejne strony książki, aby przekonać się, czy znani nam już bohaterowie naprawdę się tam pojawiają. To jest ogromny walor tej powieści, bo tak naprawdę Autorka wcale nie wprowadza czytelnika w błąd. Ona po prostu skupia uwagę na postaci, która nie była wyeksponowana w poprzednich częściach. Jak wiadomo, saga dotyczy przede wszystkim kobiet, które zaznaczyły w mniejszym lub większym stopniu swoją obecność w tejże historii. Praktycznie każda z nich – oprócz M – miała swoje pięć minut. Zrozumiałe zatem, że Barbara Taylor Bradford postanowiła zakończyć sagę właśnie jej historią.

Niedawno pisałam o Niepokonanych i zaznaczyłam, że epilog, który kończy tom, jest tak intrygujący, że zagadka w nim zawarta musi zostać rozwiązana, a jeśli tak się nie stanie, wówczas będzie to wielkie rozczarowanie dla czytelnika. Chyba nie doceniłam Barbary Taylor Bradford, podając w wątpliwość jej kunszt pisarski i sugerując, że mogłaby o czymś zapomnieć. Otóż, wszystko znajduje swój finał, choć dla niektórych bohaterów nie jest to koniec pozytywny. W takich historiach jak ta, Dobro zawsze musi zwyciężyć. Nie obywa się jednak bez dramatycznych sytuacji, które dotykają bohaterów. Przecież nadal jest ktoś, kto chce ich skrzywdzić i robi wszystko, aby jego plan przyniósł pozytywne efekty.

W powieści Łamiąc zasady zaskoczyła mnie nie tylko główna bohaterka. Ponieważ akcja książki dzieje się w 2006 roku, czyli cztery lata po wydarzeniach opisanych w Niepokonanych, wiele rzeczy nie wygląda już tak samo. W międzyczasie odeszło kilku bohaterów. O ile można zaakceptować śmierć postaci, które miały już swoje lata, tak trudno pogodzić się z odejściem kogoś, kto miał jeszcze całe życie przed sobą. Ta informacja naprawdę mocno uderza w czytelnika, szczególnie tego czytelnika, który po przeczytaniu sześciu tomów zdążył już zżyć się z bohaterami, traktując ich niemalże jak osoby żyjące w świecie realnym. Jeśli mogę mieć jakikolwiek żal do Autorki, to chyba tylko taki, że nie spotkałam na kartach książki ani Evan Hughes, ani też Indii Standish. Nie było też niektórych mężczyzn, którzy również wiele dobrego wnieśli do całej historii. Z drugiej strony jednak można wybaczyć ich brak, ponieważ tak naprawdę wątki, w których wspomniane postacie grały główne role zostały zakończone w Niepokonanych.

Łamiąc zasady to jedyny tom, w którym Autorka nie skupia uwagi na imperium handlowym założonym przez Emmę Harte i jej przyjaciół, lecz pragnie zakończyć tematy dotyczące życia prywatnego poszczególnych postaci. Jak można zatem podsumować tę sagę? Na pewno jest to historia o kobietach, choć rola mężczyzn jest w tym wszystkim bardzo ważna. Ale to właśnie kobiety rządzą światem Harte’ów, O”Neillów i Kallinskich. To kobiety wpływają na ich losy i doprowadzają do szczęśliwego finału.

Na koniec dodam jeszcze, że moim zdaniem w przypadku każdego cyklu powieściowego liczącego sobie tak dużo tomów, całość powinna być wydana przez jedno i to samo wydawnictwo. Jeśli bowiem czytelnik ma za sobą kilka powieści opublikowanych w innym wydawnictwie i nagle dostaje do ręki egzemplarz, gdzie za przekład i redakcję odpowiedzialne są inne osoby, od razu widzi różnicę, która nie zawsze wpływa na korzyść „nowego” wydawcy. Niestety, powieść Łamiąc zasady w moim odczuciu wygląda tak, jak gdyby w żaden sposób nie łączyła się z poprzednimi tomami. Owszem, widzimy te same nazwiska bohaterów, przenosimy się do tych samych miejsc, ale to wszystko jest, jakby z zupełnie innej bajki. Zmienił się przede wszystkim charakter postaci, które w Łamiąc zasady wydają się być nieco infantylne, a przecież wcale takie nie są w porównaniu z poprzednimi tomami. Niemniej, żal mi żegnać się z bohaterami, z którymi spędziłam tak dużo czasu. Cieszę się jednak, że udało mi się w końcu przeczytać całą sagę. Natomiast jeśli chodzi o inne książki Barbary Taylor Bradford, to na pewno za jakiś czas któraś z nich pojawi się na blogu.